Στασου πλαι μου

Aραζεις.Βαριεσαι.Γαμημενη νοσταλγια για τοτε που τα καλοκαιρια ηταν μεγαλα,παρφε παγωτα,κοντα παντελονια και χαμηλα ποδηλατα, και μπαλλες-πολλες μπαλλες.Που μετραγες τα μπανια και τα παιδια απο τη γειτονια του σουπερ σου την εσπαγαν ,αλλα δεν ετρεχε τιποτα γιατι εσυ ειχες καβαλησει μηχανακι.Νοσταλγια-το πιο υπουλο συναισθημα,ερχεται με μια κοντη φουστα ολο καυλα και δε τη βγαζει ποτε,οσο και αν εσυ κοιτας απο κατω.Σκατα δηλαδη.Και τοτε μετα απο εναμισι λεπτο ερχεται ο καλυτερος σου φιλος,κανει φασαρια,φωναζει,μπλεκεται, σου θυμιζει ποση μαγεια υπαρχει ακομα,και η νοσταλγια μπορει να παει γαμηθει.

Αυτο μου σκαει αυτο το τραγουδι.