Σαντοθρακη,αλλα χωρις τονους

Μου ειπε οτι εξαφανιζομαι. Δε το ειπε με κακια,ουτε κοιταξε κατω ουτε τιποτα, απλως αυτο.Της ειπα οτι δεν ειναι ετσι.Της ειπα οτι εχει να κανει με τη δουλεια μου,οτι δουλευω για ενα μαγο, ειμαι αυτος ο τυπος που μπαινει σε εκεινο το περιεργο κουτι ,σκαει ενα χαμογελο και γινεται καπνος.Ειχα λιγα δευτερολεπτα για να μη γινω ρεζιλι.Εκεινη το πιστεψε, δεν ηταν καμια χαζη,με καταλαβαινε,και ουτε ζητησε να μαθει περισσοτερα.Ετσι κι αλλιως θα ελεγα οτι προσγειωνομαι σε ενα χωραφι η κατι τετοιο,οπως σε εκεινη την ταινια.Αυτο ηταν το προβλημα,οτι εκεινη καταλαβαινε.Αυτο μαλλον ειναι το κοινο μας με αυτον τον τυπο,και οι δυο ειμαστε σιγουροι οτι ποτε δε θα παψουμε να εμφανιζομαστε,ξανα και ξανα, οτι ολα ειναι ενα κολπο-γ'αυτο και το χαμογελο.